Allah Təala Rəsulullahın (salləllahu aleyhi ve səlləm) zamanında yaşayən yəhudilərə etiraz edərək belə demişdir. Burada Əvs ve Xazrəclə döyüşməkdə müttəfiqlik etmələrinə də etiraz vardır.Çunki Ensar adlanan Əvs ve Xazrəc qəbilələri bütpərəst idilər. Aralarinda çox döyüş olurdu. Mədinədəkiyəhudi qəbilələri də üç hissəya ayrılmışdılar: Qeynəqa oğullari, Nadiyr oğulları, bu ikisi Xəzrəclə müttəfiq idilər, bir de Qurayzə oğulları var idi, onlar da Əvs ile müttəfiq idilər. Aralarinda döyüş başladığı zaman hərə öz müttəfiqi ile döyüşərdi. Beləcə yəhudi, düşmənini öldürərdi. Bəzən də qarşı tərəfdən döyüşən yəhudini öldürərdi. Bu isə dinlərində və kitablarının açıq əmrində qadağan idi. Onlarıevlərindən çıxarar, ev əşyalarını, mallarını qəsb edərdilər. Sonra döyüş bitdiyi zaman Tövratin hökmünəəsasən əsirləri sərbəst buraxardılar. Bunun üçündür ki, Allah Təala belə dedi: » siz Kitabın bir qisminə inanıb, digər qismini inkarmı edirsiniz?»
“O zaman Biz sizinlə: ‘Bir-birinizin qanını tökməyacəksiniz, bir-birinizi yurdlarınızdan çıxarmayəcaqsınız!’– (deya) əhd kəsdik.» yəni bir birinizi öldürməyacəksiniz, evlərinizdən çıxarmayəcaqsınız, buna görə bir birinizə köməketməyəcəksiniz. «Necə ki, Allah təala “Elə isə yaradanınıza tövbəedin, nəfislərinizi öldürün. Bu sizin uçun yaradanınızın qatinda daha xeyirlidir» (Bəqərə, 54). Bu da belədir: Çunki bir dinin mənsubları bir nəfs kimidir. Necə ki Pəygəmbər salləllahu aləyhi və səlləm bələ demişdir: Möminlərin misalı sevgidə, mərhəmətləşmədə və bir biriləri ilə munasibətdə tək bir vücudun məsəli kimidirlər; Bu vücüdun bir orqanı narahat oldugu zaman digərlərinin də hərarəti yuksələr və yuxusuz qalar (92).» Sonra da siz (özünüz) şahidlik edərək (bu əhdi )təsdiqlədinizyəni bu əhləşməni bildiyiniz və doğruluğunu iqrar etdiniz və buhaqdaşahidlik etdiniz. «…öz yurdundan çıxarırsınız..» (Bəqərə, 85). Muhamməd bin Ishaq bələ dəmişdir: Mənə Muhamməd bin Əbi Muhamməd, o da Səid bin Cubeyr və ya Ikrimədən rəvayət etdi ki, İbn Abbas » Siz o kəslərsiniz ki, bir-birinizi öldürürsünüz”, ayə haqqında bələ demişdir: Allah Təala onlara bu əməllərini xəbər verdi, O onlara Tövratda birbirilərinin qanlarini tökməyi haram etmiş, əsirlərin fidyələrini verməyi onlara fərz etmişdir. Onlar iki hissə idilər: Bir hissəsi Qeynuqə oğulları idi ki bunlar Xazrəcin və Nadiyrin müttəfiqi idilər. Qurəyza da Əvsin muttəfiqi idilər. Əvs iləXazrəc arasinda döyüş başladigi zaman Qeynuqəogullari Xazrəc ilə bərabər çixar, Nadiyr ilə Kurayza da Əvs ilə bərabər çixardilar. Hər iki grupdan olanlar öz qardaşlarına qarşi muttəfiqlərinə dəstək verərdilər. Nəticədə bir birilərinin qanini tökürdülər. Halbuki əllərində Tövrat vardi. Onda olan lehlərinə vəəleyhlərinə hökümləri bilirdilər. Əvs və Xazrəc qəbilələri muşrik idilər, butlərə sitayişedirdilər. Nə cənnət, nə cəhənnəm, nə yenidən dirilmə ilə qiyamət, nə kitab, nə halal, nə də haram haqqinda heç nə bilməzdilər. Döyüş sona yetdiyi zaman da Tövratı təsdiq etmək və bir birilərini xilas etmək üçün əsirlərin fidyələrini verərdilər. Qeynuqə oğullarıƏvsin əlində olan əsirlərin fidyəsini verər, Nadiyr və Qureyza dəXazrəcin əlindəki əsirlərin fidyəsini vərərdilər. Qan qarşiligini istəyardilər. Muşrikləri dəstəkləmək uçun bir birilərini öldürərdilər. Allah Təala onlara qınayəraq deyir ki: » yoxsa siz Kitabın bir qisminə inanıb, digər qismini inkarmı edirsiniz?» yəni Tövratin hökmünə tabe olaraq onların fidyələrini verirsiniz lakin eyni zamanda onları öldürürsünüz. Halbuki Tövratın hökmündə öldürmək və yurdundan çıxarmaq, onların əleyhinəAllaha şərik qoşanlara və butlərə sitayişedənlərə dünya mənfəətini güdərəkkömək etmək yoxdur. Məhz bu hekayə mənim bildiyimə görə yəhudilərin Əvs və Xazrəclə etdikləri əməllərə gorə enmişdir. Əsbat, Suddidən bələ nəql etmişdir: Qurayzəlilər Əvsin muttəfiqi, Nadiyr da Xazrəcin muttəfiqi idilər. Döyüş başladığı zaman bir birilərini öldürürdülər. Qurayza öz muttəfiqləri ilə, Nadiyr və onların müttəfiqlərinə qarşıdöyüşər, Nadiyr oğulları da öz müttəfiqləri ilə onlara qarşı döyüşərək onlara qalib gələrdilər. yurdlarini xaraba qoyar və onları oralardan çixarardılar. Hər iki gruptan kimsəəsir düşdüyü zaman mal toplayər və onun fidyəsini vərərdilər. Ərəblər də buna gorə onlari qınayər və : «Onlarla niyə vuruşursunuz və sonrada fidyəsini verirsiniz?» deyardilər. Onlar da “Bizə fidyə vermək əmr edilib, döyüşmək isə haram edilib” “Bəs onda niyə döyüşürsünüz?” dedik də Onlar da: “Müttəfiqlərimizin məğlub olmasından utaniriq” deyardilər. Allah Təala onlari məhz bunun uçun qinadi və: » Siz o kəslərsiniz ki, bir-birinizi öldürürsünüz, özünüzdən olan bir dəstəni öz yurdundan çıxarırsınız, onlara qarşı pislik və düşmənçilik etməkdə bir-birinizə kömək edirsiniz.» Əsbat Suddidən o da Şabidən rəvayət etmişdir ki, bu ayə Qeys bin Hatiym haqqinda nazil olmuşdurş. Əsbatdan Suddidən nəql etmişdir ki, Abduxeyr deyir ki: Suleyman bin Rəbi əl-Bahili ilə Ləncərdədöyüşdük. Oranin xalqini muhasirəya aldiq. Şəhəri fəth ətdik vəəsirlər aldiq. Abdullah bin Səlam da bir yəhudi qadinini yeddi yüz dirhəmə satin aldi. Ra’s əl Caluta çatdıqda onun yanında dayəndı. Abdullah ona: » Ey Rə’silCalut, oz dinindən yanımda əsir olan yaşlı bir qadını satin alarsanmi?» dedi. O da : Bəli,dedi. O da: Mən onu yeddiyuz dirhəmə satın aldım, dedi. O da: Sənə yaddiyuz dirhəm də kar (əlavə) verirəm dedi. O da: Dörd min dirhəmdən az satmamağa and içdim dedi. O da: Mənim ona ehtiyacım yoxdur, dedi. O da: Allah’a and olsun ki ya onu satın alarsan ya da dinini inkar etmiş olarsan, dedi. Mənə yaxinlaş, dedi. O da yaxınlaşdı, onun qulagina Tovratin: harada Israil ogullarından bir əsirlə qarşilaşsan onu satın alib azad edəcəksən, əmrini pıçıldadı.» Onlar əsir tutulub yanınıza gətiriləndə, fidyə verib onları azad edirsiniz. Halbuki onları (yurdlarından) çıxartmaq sizə haram edilmişdi.» O da: » Sən Abdullah bin Səlamsan?» dedi. O da: Bəli, dedi. O da dörd min dirhəm gətirdi , Abdullah da iki minini aldi və iki minini geri verdi. Adəm bin əbi Iyas təfsirində belə demişdir: BizəƏbu Cafər ər-Razi o da Rəbi ibn Ənəsdən, o da Əbu Aliyədən o da Abdullah bin Səlamdan rəvayət edir ki, O bir gün Kufədə Ras əl Calutun yanından keçirdi, o Ərəblərin əl vurmadığı qadınların fidyəsini verərdi. Ərəblərin əl vurduğu qadınların isə fidyəsini verməzdi. Abdullah bin Səlam : Sənin kitabinda hamısının fidyəsini verməlisən, yazılır, dedi. Bu ayədən və bu nəql edilənlərdən aydın olduğuna görə burada yəhudilər qinanmaqdadır. Çünki onlar Tövratın doğru olduğuna inanir və bu hökmləri bildikləri, doğruluğuna şahidlik etdikləri halda, onlara müxalif olardılar. Bunun üçundür ki nə Tövratda olanlara görəonlara güvənilməz, nə də onların nəqllərinə güvənilməz. Onların Rəsulullah salləllahu aləyhi və səlləmi vəsfləri, göndarilişi, çıxışı, hicrəti və ondan öncəki pəyğəmbərlərin onun haqqındakı xəbərləri və digər məlumatlar təsdiqlənməz. yəhudilər (məlunlar) bu kimi məlumatları öz aralarinda gizlədərdilər. Bunun üçündür ki, Allah Təala bələ demişdir: Sizlərdən bunu edənin cəzası dünya həyatında rüsvay olmaq, Qiyamət günü isə ən şiddətli əzaba məhkum olmaqdır. » yəni Allah’in şəriət vəəmrinə müxalif olduqlarına görə. «Qiyamət günü isə ən şiddətli əzaba məhkum olmaqdır» Əllərində tutduqları Allah’in kitabina əlləri ilə təhrif etdikləri üçün. «Allah sizin etdiklərinizdən bixəbər deyildir. Onlar axirəti verib dünya həyatını satın aldılar» yəni onu axirətə üstün tutdular və seçdilər. «Ona görə də onların nə əzabı yüngülləşdiriləcək, nə də onlara kömək göstəriləcəkdir» yəni bir saat bələ olsa boş buraxılmayəcaqlar » nə də onlara kömək göstəriləcəkdir» yəni onları davamlıəzabdan qurtaracaq və onları xilas edəcəkheç kim yoxdur.